Jeremiah 17:9 (NIV)

The heart is deceitful above all things and beyond cure. Who can understand it?

Ang pinag-uusapan kaya dito ay yung aorta, yung may kung anu-anong mga chambers, o yun kayang literal na puso na ginagawa nating bopis? Of course not. The heart here is the symbol of one’s personality and personhood. It is beyond cure.  Even what we call love can be very selfish. “I miss you, so come here, because when you’re here, I’m happy.” Para ma-satisfy yung gusto natin, sasabihin natin , “I love you.” It is so easy to use people that we love for our own selfish ends. Even the very noble institution of love could be so easily corrupted pag hindi natin binantayan. If we follow our heart all the time, alam nyo kung saan tayo pupunta? Kapahamakan. Gaano karaming tao ang sa pagsunod sa puso at damdamin ay napahamak? Kaya isa yan sa mga bagay na dapat kino-control. Hindi yan laging pinagbibigyan.

Sa lipunan, mahalaga ang suppression rather than the expression of man’s primal nature.  Kapag kaya nating timpiin ang ating galit, sibilisado tayo.  Yung kahit na gustung-gusto natin yung dumadaan, pasulyap-sulyap lang tayo at hindi natin tinititigan.  Kapag kaya nating supilin yung likas at natural, naipapakita natin ang pagiging sibilisado. 

Hindi laging sinusunod ang puso.  Hindi lahat ng nadarama ay pinagbibigyan.  At lalo namang hindi laging pinaiiral kung ano ang ibig ng puso. 

Psalm 23:6

Your kindness and love will always be with me each day of my life, and I will live forever in your house, LORD.

Nakakatiyak tayo na dahil kilala natin ang ating shepherd, makakapiling natin ang Dios Ama magpakailanman. We may not always be good, but God’s goodness will always be with us because he’s our shepherd. We may not always be loving but God will keep on loving us. So we feel secure. But we are not only recipients of God’s love and goodness, we ought to be dispensers and channels of goodness and love to others.

Bakit nga ba tayo hindi magiging loving and good kung secure naman tayo sa Panginoon? Bakit tayo magiging madamot kung alam nating magbibigay ang Panginoon sa atin? At kung nagbigay tayo sa tamang paraan at sa mas higit na nangangailangan, alam nating papalitan ito ng Panginoon. So goodness and love will follow us everywhere we go because we know who we are.

Kaya lang naman tayo minsan nagiging mabangis kasi natatakot tayong maubusan. Pero kung mawala na yung takot na iyon, mapagbigay na dapat tayo. Wala nang dahilan yung nananalig sa Panginoon at nakakatiyak ng buhay na walang hanggan at nakakatanggap ng mga blessing sa buhay na ito, para maging maramot o masungit. Walang dahilan para hindi maging katulad ng ating shepherd. Walang mas mataas na pagtanaw ng utang na loob sa ating shepherd kundi sa maging munting shepherd din sa iba. Ang pinakamabisang pagpapasalamat sa Panginoon ay yung ibahagi rin natin sa iba yung tinatanggap natin sa kanya.